A excursión deste ano non comezou con moi bo tenpo, mais si con bo
humor, sobre todo as máis pequenas, que comezaron a cantar e desfrutar
desde moi cedo.
A primeira parada foi Cedeira. Era moi cedo e a vila aínda estaba por despertar, mentres os tanxedoiros e tanxedoiras tomabanos un pequeno almorzo.
Despois desta parada, tomamos rumbo hacia Santo André de Teixido, onde todas as persoas que até alí fomos fixemos o ritual da fonte para conseguir tres desexos, alén de apañar unha herba para conseguir unha persoa de quen namorar (a quen lle fixera falta, claro!). E non podemos esquecer a obrigada visita á capela do santo.
Outra parada foi no mirador da Herveira, desde onde non alcanzamos ver nada agás nubes. E iso que está sobre os acantilados máis altos da Europa continental. Pola contra, si que vimos moitos cabalos e eguas que pacían libremente por aquela contorna.
Alcanzamos a metade do noso percorrido na praia de Morouzos, onde facía moitísumo vento, polo que a mellor opción era estar tumbado na toalla e co xersei posto.
O tempo melloraba conforme nos achegabamos a Estaca de Bares, o punto máis ao norte da Península Ibérica, e alí puidemos desfrutar dunhas vistas impresionantes.
Por último, O Barqueiro: unha vila cun encanto especial, a pesar das súas pequenas dimensións. Desfrutamos duns petiscos e, xa preparados, fomos, finalmente á praia do Esteiro, onde maiores e crianzas desfrutaron da pequena charca da ría con baños, xogos e demais... con isto púxose fin á excursión deste ano, en que aproveitamos moito o tempo, alén de coñecer moitos sitios e desfrutar moito.
A primeira parada foi Cedeira. Era moi cedo e a vila aínda estaba por despertar, mentres os tanxedoiros e tanxedoiras tomabanos un pequeno almorzo.
Despois desta parada, tomamos rumbo hacia Santo André de Teixido, onde todas as persoas que até alí fomos fixemos o ritual da fonte para conseguir tres desexos, alén de apañar unha herba para conseguir unha persoa de quen namorar (a quen lle fixera falta, claro!). E non podemos esquecer a obrigada visita á capela do santo.
Outra parada foi no mirador da Herveira, desde onde non alcanzamos ver nada agás nubes. E iso que está sobre os acantilados máis altos da Europa continental. Pola contra, si que vimos moitos cabalos e eguas que pacían libremente por aquela contorna.
Alcanzamos a metade do noso percorrido na praia de Morouzos, onde facía moitísumo vento, polo que a mellor opción era estar tumbado na toalla e co xersei posto.
O tempo melloraba conforme nos achegabamos a Estaca de Bares, o punto máis ao norte da Península Ibérica, e alí puidemos desfrutar dunhas vistas impresionantes.
Por último, O Barqueiro: unha vila cun encanto especial, a pesar das súas pequenas dimensións. Desfrutamos duns petiscos e, xa preparados, fomos, finalmente á praia do Esteiro, onde maiores e crianzas desfrutaron da pequena charca da ría con baños, xogos e demais... con isto púxose fin á excursión deste ano, en que aproveitamos moito o tempo, alén de coñecer moitos sitios e desfrutar moito.
Carmen Paz
