Un ano máis celebrouse o festival Pepe Valiña.
Para min, a primeira vez que teño o pracer.
Na cabeza o pensamento de que por mor da chuvia, non se ía celebrar... Ou que a xente non ía querer
ir!
Mais que va... quen dixo medo!
e aí fomos, aínda que parecía que caía o diluvio ese día.
A
igrexa de Baio albergou a máis de catrocentas persoas que desfrutaron
do festival, onde cancións sacras
e laicas desbordaban as paredes do templo. As máis celebradas por todos
foron as panxoliñas, non só por estarmos en decembro, senón polo
espírito que nos facían sentir.
O festival foi sobrio, mais ameno, onde voces novas e vellas fixéronnos emocionar.
Unha vez o traballo feito, era hora de relaxarse e desfrutar dunha cea deliciosa, en boa compañía e
amenizada ao final con cantigas populares, que fixeron as delicias de todos.
Pasámolo
pipa. Calquera diría que xa pasada a media noite aínda quedaban forzas
para seguir a festa
no autobús. Pero así son as xentes que forman parte de esta agrupación:
traballadoras e responsábeis, pero tamén alegres e dicharacheiras
P.D: Podedes consultar todas as fotos na seguinte ligazón: Ver galería
Christopher John.
No hay comentarios:
Publicar un comentario